Veruit onze populairste serie horloges, de Dante-serie, gaat enigszins een facelift krijgen. We passen regelmatig onze designs aan, gebaseerd op de feedback van onze klanten, veranderende esthetica, designprincipes en voortschrijdende productietechnologieën.

We ontwierpen de wijzers opnieuw om ze beter te laten afsteken tegen het tentoongestelde uurwerk, en we brachten meer balans in de lay-out van de wijzerplaat voor betere zichtbaarheid, waardoor het horloge beter leesbaar is. We maakten de kroon hoekiger voor een krachtiger esthetisch effect, passend bij de algehele stijl en de kroon is zo ook makkelijker te bedienen. En we gaven de bezel diepere en dikkere nummers. We voegden “Danish Design” toe in kleine letters op 6 uur en we gaan meerdere nieuwe kleurencombinaties uitbrengen. Het horloge krijgt ook langere banden voor meer mogelijkheden qua pasvorm.

Terwijl we ons klaarmaken voor de komst van de nieuwe horloges, dachten we dat een goed idee zou zijn om eens te onderzoeken hoe (en nog belangrijker, waarom) we het origineel hebben ontworpen.

Als je aan typische mannenaccessoires denkt, staat het horloge waarschijnlijk bovenaan je lijst. Ze zijn uitgegroeid tot het middelpunt van onze stijl, maar tot iets meer dan een eeuw gelden droegen we ze helemaal nog niet.

Elizabeth I van Engeland zou een armband hebben gedragen met een werkende ‘clocke’ erop, reeds in de 16e eeuw, maar totdat we ze gingen gebruiken om aanvallen te coördineren tijdens de 1e W.O., werden polshorloges alleen gedragen door het schone geslacht. Mannen hadden zakhorloges.

De eerste kwarts-polshorloges kwamen op de markt in 1969, met betrouwbaardere uurwerken, accurater en een enorme sloot voordeliger dan mechanische horloges. Mechanische uurwerken waren relatief gezien groot, zwaar, duur en minder precies. ‘Game over’ dus, toch? Niet helemaal.

Ten eerste zijn kwartsuurwerken niet bepaald mooi om te zien. De meesten van ons hebben meerdere horloges en door de jaren heen werden we maar al te bekend met de frustratie dat je een horloge uit de doos pakte om er dan achter te komen dat het stilstond. In het tijdperk van duurzaamheid, is het idee van een horloge zonder batterij ook zeker een aantrekkelijk voorstel geworden. Terwijl sommigen naar de toekomst kijken voor ideeën tot verbetering, ligt het antwoord in dit geval bij een terugkeer naar de klassiekers.

In 1760, wilde horlogemaker André Charles Caron zijn klanten de complexiteit van zijn uurwerken tonen en dus verwijderde hij de wijzerplaat van één van zijn zakhorloges en stelde zo de fascinerende dans van het binnenste tentoon. Zijn klanten waren verbluft. Hij realiseerde zich ook dat hij door de wijzerplaat eraf te halen, samen met andere metalen delen, bedoeld om het uurwerk te verbergen, dat hij zijn horloges lichter en dunner kon maken dan die van al zijn concurrenten. Het skelethorloge was geboren.

De Dante is geïnspireerd door onze wens om batterijen af te zweren en een mix te creëren tussen het gevoel van klassiek vakmanschap met moderne esthetica. We vonden de perfecte balans in een horloge dat jouw beweging gebruikt als krachtbron en zijn kloppende hart openstelt zonder afbreuk te doen aan de leesbaarheid van de wijzerplaat.

Elk accessoire dat we maken begint met een briefing - een intern document waarin we beschrijven waarom we een bepaald item willen maken. Kwaliteitsskelethorloges zijn vaak buitensporig duur en de betaalbare varianten zijn onbetrouwbaar of gemaakt van slecht materiaal. We wilden dat veranderen door een horloge te maken met een maximale prijs-kwaliteitsverhouding. Dat betekende dat we overal met een onbevooroordeelde blik naar moesten kijken, van materiaal naar uurwerken naar oppervlaktebehandelingen om te ontdekken hoe en waar we zoveel mogelijk waar voor ons geld konden krijgen, op alle fronten.

Het ontwerp van een skelethorloge begint met het uurwerk. Diverse uurwerkfabrikanten bestuderend, vonden we de beste mix tussen betaalbaarheid en accuratesse in de Seagull ST1646, een uurwerk bekend om zijn betrouwbaarheid. Onze ontwerpers schetsen ideeën die de meest actieve delen van het uurwerk openlieten - het balanswiel, de hoofdveer, het echappement en de radertjes - en de minder aantrekkelijke onderdelen, zoal de opwindstift, afdekten. Dat gaf ons ook mooi een klein stukje ruimte om het Seizmont-logo op te zetten.

Telkens kwamen we weer een beetje dichter bij een resultaat waar we blij van werden. Het beste ontwerp stuurden we vervolgens naar meerdere fabrikanten om monsters te bestellen. Die monsters werden door ons niet alleen zeer grondig getest, maar we gebruikten ze ook om het meest duurzame uit te zoeken en om de aantrekkelijkste kleuren te selecteren. PVD-coating op chirurgisch roestvrij staal bleek het sterkst te zijn, en de meest esthetische combinatie. Bovendien, op industriële schaal geproduceerd, konden we zo een opmerkelijk betaalbare en duurzame horlogekast produceren.

De beslissing over het al dan niet tonen van de rotor (het gewicht aan de onderkant dat ervoor zorgt dat je horloge opgewonden wordt als jij je arm beweegt), was ook een interessante discussie. Aan de ene kant, zie je die zelden als het horloge om je arm zit, dus waarom zouden we die moeten laten zien. Een glazen achterkant is duurder dan een eenvoudige roestvrij stalen en met een solide plaatje is het makkelijker om water tegen te houden. Aan de andere kant, voor degenen die geïnteresseerd zijn is hoe automatische mechanische horloges werken (wat voor de meeste mensen geldt die voor een skelethorloge gaan), zijn de rotor, veer en tandwieltjes aan de achterkant net zo fascinerend als de voorkant. Maar als je van plan bent om die te laten zien, moet je er wel voor zorgen dat het er goed uitziet. En dat doet het.

De laatste beslissing die we moesten maken was de keuze tussen mineraalglas en saffierkristal. Onze oorspronkelijke ontwerpen vroegen om mineraalglas, maar toen we zagen hoe sterk we de rest van het horloge konden maken met chirurgisch roestvrij staal en hoogwaardige PVD-coating, was het alleen maar logisch om ervoor te zorgen dat het kristal gelijke tred hield, zodat het hele horloge kras- en aanslagbestendig zou worden. Saffierkristal is veel sterker dan mineraalglas en ondanks dat het de prijs een beetje opdreef, kozen we uiteindelijk toch voor een horloge om echt trots op te zijn, één dat voor iedereen betaalbaar is.